Ultieme hands-off bevalling | bevallingsverhalen

Laatste update 22/08/2023 by Nicole

In Nederland is het nog zeldzaam, de hands-off bevalling. Bij een hands-off bevalling is er óf helemaal geen verloskundige aanwezig óf de verloskundige checkt geen ontsluiting. Hier lees je over de geboorte van Iriah Xynne en de bijbehorende ultieme hands-off bevalling.

Samengesteld gezin

In 2016 leren mijn man en ik elkaar kennen. Op dat moment heb ik zelf al vijf kinderen en mijn man heeft er drie. Daar was dan ons grote, samengestelde gezin! Er kwam ruimte voor nog dat ene kindje samen. Althans, meestal dan. Soms voelde het, vooral voor mijn man, nogal eng.

Ziekenhuistraject

Toen het niet wilde lukken, kwamen we terecht in het ziekenhuis. We stonden al met twee benen in het traject, tot mijn man panikeerde en niet meer verder wilde met het creëren van een nieuw leven. De stekker ging uit het fertiliteitstraject. De pijn, de rouw.. Gelukkig duurde het niet lang en bleek het uiteindelijk een pauze te zijn, in plaats van een einde.

Zes weken lang heb ik een spiraal gehad en negen dagen na het verwijderen hiervan bleek ik zwanger! Het leek onmogelijk, maar de wonderen waren de wereld nog niet uit! Eerst bijna twee jaar proberen zonder resultaat en dan nu min of meer ongepland raak. Wat een cadeautje! Met de ruime ervaring die wij hebben met het krijgen van kinderen, besloten wij direct dat wij deze allerlaatste ervaring vanuit onze eigen bubbel wilden beleven.

Lees ook:

Hands-off! De ultieme hands-off bevalling

We wilden een hands-off zwangerschap, bevalling en kraamtijd. Natuurlijk wel na het uitsluiten van eventuele risico’s. We meldden ons aan bij de verloskundige en hebben alle echo’s en bloedonderzoeken laten uitvoeren.

Reguliere controles vonden wij onnodig. Ik ken mijn lichaam inmiddels goed genoeg en weet wanneer ik aan de bel moet trekken. We maakten een “noodplan”, voor als er dingen anders zouden verlopen dan we voorzien hadden. We hadden er echter alle vertrouwen in dat het zou verlopen als gehoopt en gepland. Voor deze zwangerschap heb ik namelijk alleen probleemloze bevallingen gehad, beviel makkelijk en was snel weer op de been.

Ook mijn man heeft de nodige ervaring. Hij had eerder al twee van zijn kinderen eigenhandig ter wereld geholpen, omdat de verloskundige en kraamhulp te laat waren. Het vertrouwen dat wij dit gewoon lekker met zijn tweetjes konden gaan doen bleek terecht.

19 augustus 2019

Een mooie datum, de eerste schooldag en 38+6 weken zwanger. Ik begin het nu wel zat te worden en hoop stiekem dat de bevalling begint, voordat ik het écht zat ben. Ik sluit deze laatste zwangerschap liever met positieve gedachten af.

Krampen

Ik kom uit bed met krampen die wat heftiger zijn dan de dagelijkse kwaaltjes. Ach ja, hoort erbij. Zodra ik de kinderen naar school heb gebracht, is het weer weg.

De rest van de dag gebeurt er niets. Stom, want hoe mooi zou het zijn als..? Mijn man en ik besluiten ’s avonds te gaan wandelen. Wat een opgave is dat toch, met zo’n enorme buik in deze warmte. Iedere honderdvijftig… honderd…vijftig meter moet ik blijven staan, omdat mijn buik verkrampt. Lage krampen, voorwerk, dus het zegt niks.

Half twaalf gaan we naar bed. Het gezeur in mijn buik blijft aanhouden, maar het blijft ook laag zitten. Het is dus nog steeds voorwerk.

20 augustus 2019 : De ultieme hands-off bevalling

Ik kan de slaap niet vatten, want het gerommel in mijn buik is niet comfortabel. Mijn man doet dus ook geen oog dicht, de arme schat. Tegen half twee krijg ik last van mijn rug door het gewoel. Stom! Ik ga dus maar even onder de douche staan.

Na een klein halfuurtje is het wel weer mooi geweest. Dit gaat niet meer afzakken. Het zal toch niet hé? Zou het dan toch?

Koffie, kaarsjes en een playlist

Ik ga naast het bed staan en vang staand wat krampen op. “Schat, ga maar koffie halen, want het zou zomaar kunnen dat dit gaat doorzetten”.

Manlief haalt koffie, kaarsjes en de laptop met de playlist. Lekker, fijn. Om half drie strijken we samen op bed neer. Ik voel direct een klap paniek over mij heen komen. De welbekende acht centimeter paniek! Die herken ik direct en dit is toch wel een indicatie dat het geen voorwerk meer is.

“Niet bang zijn, lieverd. Het gaat goed”, zeg ik tegen mijn man. Ik relativeer het gevoel. Het is immers best spannend, zo met zijn tweetjes. Ook voor hem, hoe goed voorbereid we ook zijn.

Weeën en een hoofdje! De ultieme hands-off bevalling

Een wee, twee weeën, persdrang. Ik geef mijn lichaam de ruimte en voel een druk opbouwen. Pauze, een wee. Toe maar. Mijn vliezen knappen en ik voel de baby zakken. Een wee, een hoofdje. Oh, zo voelt het dus als het hoofdje staat! Wat gaaf! Daar is zijn koppie!

De playlist laat de laatste tonen van Air (Bach) horen en gaat over naar Christina Perri, “a Thousand Years”. Een laatste wee..

En daar glibbert Iriah de wereld in. Wat een schreeuw! Welkom, lief jongetje. Het is 2.46.

Kamer vol broers en zussen

Binnen vijf minuten staat de hele slaapkamer vol met broers en zussen. Tranen, enthousiasme, ontroering en verbazing.

Met ons mannetje op mijn borst komen we tot rust. Na een goed uur vind ik dat de placenta er nu toch maar uit moet, dat duurt immers best lang nu. Mijn man neemt ons regenboogje over en ik masseer de placenta naar buiten.

De placenta ziet er prima uit en voelt schoon. Nadat de navelstreng helemaal is uitgeklopt, navelen we hem lang af met een klemmetje. Papa mag knippen.

Bord patat met mayo

De rust keert weder en de kinderen zijn inmiddels terug naar bed. Wij niet, zo gaat dat nu eenmaal na een bevalling. Hyperdepiep! Om half zes zitten we beneden. Een tevreden baby op de borst, een bord patat met mayonaise en mozzarellastick en Netflix. Potverdorie, wat is dát toch lekker zeg, na maandenlang last te hebben gehad van maagzuur!

Het wekkertje gaat en de kindjes worden klaargemaakt voor school. Traktatie mee, wat zijn ze enthousiast!

De verloskundige bellen | De ultieme hands-off bevalling

Om negen uur bellen we de verloskundige maar even. “Iemand zin in koffie? We willen wel even pronken met onze knappe zoon!” Om tien uur zijn ze er. Tja, waar kunnen ze mee helpen? Niet veel, want alles is goed gegaan. We willen hem alleen opnieuw afnavelen, want ik heb geen kocher (metalen klem) en wil graag een cordring gebruiken, in plaats van een navelklem.

Zo gezegd, zo gedaan. Mijn dochter van elf, die nog niet naar school hoeft vandaag, mag deze tweede keer knippen. Ze is ontroerd.

Wat een avontuur. Wat een sereniteit. Wat een gevoel van power.

By far de mooiste ervaring uit ons leven… Welkom, lieve Iriah Xynne.

Relevante artikelen