“Snel voor het eerst bevallen” : bevallingsverhalen

Naast alle horror-bevallingsverhalen zijn er ook genoeg mooie bevallingsverhalen te lezen online. Deze mama kreeg een knip, maar had hier geen last van. De bevalling verliep bijna volgens het boekje en het was het mooiste moment van haar leven! Je leest hier het geboorteverhaal van baby Noa Francine.

De liefde van mijn leven

Vanaf het allereerste moment wist ik het: dit is de liefde van mijn leven. Op een prachtige herfstdag ontmoet ik mijn man en vanaf dat moment zijn we onafscheidelijk. We maken de mooiste reizen, genieten van het leven en dan is het moment daar. De liefde van mijn leven vraagt mij ten huwelijk op één van de mooiste plekken op de wereld. Anderhalf jaar later zijn we getrouwd en hebben intrek genomen in ons nieuwe huisje.

Positieve test, eindelijk!

Vanaf het moment dat we ons huisje klaar hebben zijn we klaar voor de volgende stap: een kindje van ons samen. Vol goede moed begonnen we aan ons grote avontuur, maar dat blijkt tegen te vallen. De hoop op een positieve zwangerschapstest wordt maand na maand kleiner en ik moet mijn best doen om het niet op te geven. Na bijna twee jaar staat de afspraak gepland bij de gynaecoloog, om te bekijken waar het precies mis gaat.

Op de ochtend van de afspraak doe ik een zwangerschapstest, omdat ik vier dagen voor mijn komende menstruatie zit. Ik kan mijn ogen niet geloven! IK BEN ZWANGER! De zwangerschapstest is knalpositief en ik begin te huilen van geluk. Mijn man is ook heel erg blij en kan (net als ik) zijn ogen niet geloven. We krijgen een kindje! De afspraak bij de gynaecoloog is niet meer nodig.

Zwangerschap volgens het boekje, bang voor de bevalling

De zwangerschap liet op zich wachten, maar verder verloopt alles via het boekje. Alle echo’s en prenatale onderzoeken zien er heel goed uit, ons kindje groeit goed en met mijn gezondheid gaat het ook goed. Ik kom genoeg aan, straal van top tot teen en voel me op zich nog hartstikke goed voor een hoogzwangere vrouw. De laatste loodjes duren lang, maar ik heb absoluut geen klagen.

De laatste twee weken van de zwangerschap begin ik steeds vaker in paniek te raken wanneer ik aan de bevalling denk. Omdat alles zo goed verloopt ben ik namelijk hartstikke bang dat de bevalling een dramatische ervaring gaat worden. Op de een of andere manier kom ik bij alle horrorverhalen terecht, wat mijn angst geen goed doet. Ik bespreek dit met de verloskundige, welke mij geruststelt en aangeeft dat ik niet de enige vrouw ben met deze angsten.

De bevalling begint met gebroken vliezen

Ik ben ruim 39,5 week zwanger wanneer ’s avonds rond 20:00 mijn vliezen breken. Alles is nat en ik zit vol adrenaline! Mijn man is nog op zijn werk, maar belooft er direct aan te komen. Mijn kindje is ingedaald, dus er is geen reden om plat te liggen. Ik maak de natte boel schoon en kijk naar de kleur van het vruchtwater. Het vruchtwater is helder, dus ik hoef nog niet te bellen. Ik stuur een appje naar de verloskundige, zodat ze weten dat ik mogelijk ergens de komende uren zal gaan bevallen.

Ik vind het heel spannend, want ik heb gelezen dat er niet veel vrouwen zijn bij wie de vliezen eerst breken. Zullen de weeën uit zichzelf beginnen of kom ik straks alsnog in het ziekenhuis terecht? Ik wil heel graag thuis gaan bevallen en hoop vurig dat het lukt!

Daar is de eerste wee!

Mijn man is thuis en ik probeer zoveel mogelijk te ontspannen. Zonder weeën mag ik niet in bad, dus besluit ik een douche te nemen en een ontspannen muziekje op te zetten. Ik voel dat mijn buik zich af en toe aanspant, maar durf dit zeker nog geen echte weeën te noemen. Na een minuut ben ik het zat en besluit onder de douche vandaan te gaan. Ik droog me af, wat tegenwoordig een hele opgave is en dan voel ik hem. De eerste, échte wee! Het is dus echt waar wat ze zeggen: “Zodra je een wee krijgt, voel je het meteen”. In mijn geval kan ik dit zeker beamen.

Weeën om de 5 minuten en de verloskundige bezoekt ons

Na de eerste wee heb ik mijn man geroepen en op de hoogte gesteld van dit euforische moment. Iets later ben ik niet meer zo blij, want 6 minuten later krijg ik weer een wee en die is nog gemener dan de eerste. Deze weeën houden zo’n anderhalf uur aan, maar ze lijken sneller te komen. Na een half uurtje timen is het zeker: de weeën komen nu om de 5 minuten en we besluiten om te bellen naar de verloskundige.

De verloskundige is net klaar met een andere bevalling en belooft ons binnen een uur bij ons te zijn. Ik vind het prima, want ik kan nu nog even de focus leggen op mijn weeën en mijn lichaam. Ik probeer mezelf niet te laten afleiden en helemaal zen te worden. Dit werkt, want de weeën worden steeds pijnlijker en gaan ook steeds langer duren.

Iets minder dan een uur na ons belletje komt de verloskundige aan. We vertrekken meteen naar de slaapkamer, waar zij direct de ontsluiting checkt. Het is inmiddels 3 uur na het breken van de vliezen en ongeveer 2,5 uur na de eerste wee. De beginfase van de bevalling kan ontzettend lang duren en ik ga er dan ook niet vanuit dat ik heel veel ontsluiting heb.

Ontsluiting en vliezen goed doorprikken

De verrassing is zeer groot wanneer de verloskundige ons meedeelt dat ik al 5 centimeter ontsluiting heb! Ze voelt dat de vliezen nog niet volledig gebroken zijn en wilt dit nog even doen. Ze verwacht dat de weeën hierna nog krachtiger en pijnlijker zullen worden en dat ik snel zal bevallen. Voor een eerste bevalling staat ongeveer 12 uur (heb ik gelezen) en ik heb me ingesteld op urenlang weeën opvangen.

De verloskundige doet wat ze moet doen en ik merk meteen verandering. De weeën worden pijnlijker en ik heb een momentje voor mezelf nodig. Ze gaat samen met mijn man naar beneden en ik vertrek naar mijn eigen wereld. Het voelt fantastisch om helemaal in jezelf gekeerd te zijn en te voelen waar je lichaam mee bezig is.

Een uur na het checken van de ontsluiting komt de verloskundige weer naar boven. Ze verwacht dat ik nu op ongeveer 6 centimeter ontsluiting zal zitten en vraagt of ze dit nog even moet controleren. Ik geef aan dat ik het nog een half uur de tijd wil geven, want de weeën komen nu om de twee minuten en duren een minuut.

Persdrang!

Binnen een half uur voel ik ineens een grote verandering in mijn lichaam. Ik heb het gevoel dat ik moet poepen en heb al gelezen dat dit kan betekenen dat je persdrang hebt. Zou dat kunnen? Zo snel? Ik roep mijn man en samen met de verloskundige komt hij snel naar boven. Ik geef aan dat ik waarschijnlijk persdrang voel en dat ik graag wil dat ze even kijkt naar de ontsluiting.

Bijna volledige ontsluiting! Er staat nog een klein randje, wat ze gemakkelijk weg kan masseren. Ik mag ook wachten tot de weeën hun werk doen, maar dit gaat sneller. Ik sta het toe en merk dat ik de persdrang bijna niet meer weg kan puffen. Ik probeer het, maar het lukt niet. Eindelijk! Ik krijg groen licht en mag persen! Ik kan ein-de-lijk iets doen met die vreselijke pijn!

Persen en een knip

Wat een heerlijk gevoel om actief iets te mogen doen. Het persen geeft me een goed gevoel, maar het schiet niet op. We zijn inmiddels 30 minuten verder, maar er is nog geen baby. Ik voel de baby wel het geboortekanaal inzakken, maar het hoofdje staat nog niet. De verloskundige geeft aan dat het tijd wordt dat er iets gaat gebeuren. Na de laatste keer persen biedt ze aan een knip te zetten, zodat de baby makkelijker naar buiten kan. Het hoofdje drukt ontzettend en het geeft een naar en branderig gevoel.

Zo gezegd, zo gedaan. Middenin een wee zet de verloskundige een knip, waar ik niets van voel. De volgende perswee wordt het hoofdje van mijn dochter geboren! Nog even doorzetten! Het ergste gedeelte is voorbij. Nog een perswee, maar helaas… Nog geen lijfje. Ik besluit om mijn oerkracht te gebruiken, alles te geven en dan is het zover: onze prachtige dochter wordt geboren met een flinke bos haar!

Noa Francine huilt direct en is geweldig. Ik heb nog nooit zóveel liefde gevoeld en dat is heel gek! De liefde voor mijn man is ontzettend groot, maar dit overstijgt alles! Welkom, lieve Noa Francine. Je bent zo gewenst!

Relevante artikelen