De laatste weken van een zwangerschap lijken wel honderd jaar te duren. Deze moeder probeerde er alles aan te doen om niet ingeleid te worden en op een natuurlijke manier thuis te kunnen bevallen. Van gin-tonic tot de Zwangere marathon: hoe is het uiteindelijk gelukt?
40 weken zwanger, waar blijf je nu?
Maandag 8 februari, ik ben precies 40 weken zwanger en word alweer voor de vierde keer wakker deze nacht. Mijn blaas heeft inmiddels de grootte van een doperwt en ik blijf maar naar het toilet gaan. Ik had niet verwacht dat ik 40 weken zwanger zou zijn en het is dan ook een verrassing dat ik deze dag gehaald heb. Waar blijf je?
Ik voel mij, ondanks het vele plassen vannacht, fit en vitaal! Ik neem me voor om vandaag eens wat huis-tuin en keuken wonderen uit te proberen om zelf de bevalling op te wekken. Ik weet dat een kindje alleen komt wanneer mijn lichaam daar klaar voor is, maar proberen kan geen kwaad.
Kom maar op met die gin-tonic en ananasharten!
Ik ben een laatbloeier en één van de laatste vriendinnen die nog geen moeder is geworden. De goedbedoelde adviezen vliegen me om de oren en ik heb inmiddels hele lijsten vol (ook grappige) tips om de natuur een handje te helpen. Ik geloof helemaal niet in die onzin, maar hey… die hormonen hé?!
Aan het eind van de ochtend komt mijn vriendin langs. “Echt, probeer maar wat glaasjes gin-tonic en neem tussendoor een paar happen van zo’n ananashart. Nee, niet de lekkere stukken van de ananas, maar echt het hart!”. Zo gezegd, zo gedaan. En wat is dat vies! Na twee uur verlaat mijn vriendin me en zit ik nog steeds, zonder enig krampje, op de bank. Mét mijn dikke, hoogzwangere buik.
Gelukkig heb ik nog een afspraak bij de verloskundige, die een poging gaat wagen de vliezen los te woelen. Strippen, zoals ze dat zo mooi verwoorden. Ze geeft aan dat ik hierna wat krampen kan voelen, wat bloedverlies kan hebben en lekker rustig aan moet doen. We wachten het af!
De Zwangere Marathon
Vriendin nummer twee komt na mijn charmante strippoging langs en we kletsen wat na. Ook zij is gestript, maar de eerste keer deed het helemaal niets. De tweede keer besloot ze een kleine marathon te lopen, waarna de weeën een aantal uren later volop op gang kwamen. We gaan ervoor: de Zwangere Marathon!
Uiteindelijk lopen we zo’n anderhalf uur langs de mooie plekken bij het strand, maar het is genoeg. Mijn lichaam geeft aan dat het rust nodig heeft en ik wil graag naar huis. Ik besluit een heerlijk warme douche te nemen en mijn favoriete serie aan te knallen. Een paar uurtjes relaxen kan zéker geen kwaad!
De warme douche zorgt voor ontspanning en… weeën!
Voordat ik onder de douche stap, besluit ik mijn huid nog even op een kleimasker te trakteren. Nu ik alle tijd van de wereld heb om mezelf voor te bereiden op de bevalling, neem ik het er lekker van. Wanneer het maskertje erop zit, ga ik onder de warme douche staan en voel me echt 100% ontspannen.
En dan voel ik een kramp. Of? Is dat een normale kramp of? Vergeet niet dat ik nog nooit bevallen ben en dat mij wel honderd keer is verteld dat “je echt wel weet wat een wee is, zodra je er eentje krijgt”! Dit kan dus geen wee zijn, want ik twijfel nog steeds of het een kramp of een wee is.
Lichtelijk enthousiast besluit ik gewoon onder de douche te blijven staan en inmiddels wat delen van mijn gezicht te reinigen. Het staat vast heel gek als je gaat bevallen met een donkergrijs gezicht… Nog voordat ik op de helft ben met het wegpoetsen van het masker, voel ik het. Een wee. Dit is écht een wee, dat kan niet anders. Als dit geen wee is, dan ben ik benieuwd naar wat echte weeën zijn, want dit is echt andere koek.
Bellen naar manlief, want ze komt eraan
Nog eens vijf minuten verder besluit ik dat ik maar onder de douche vandaan moet gaan en zo snel mogelijk naar manlief moet bellen. De intuïtie van vrouwen is vaak heel sterk, zo ook de mijne. En mijn intuïtie zegt dat het niet heel lang zal duren voordat ons kleine gin-tonicje zichzelf gaat aandienen!
“Kom je NU naar huis, lieverd? Ik geloof dat ik weeën heb, ga nu de verloskundige bellen en denk dat ze er binnen een uur of twee is!”
De verloskundige is op de hoogte, maar niet erg enthousiast
Vol spanning bel ik de verloskundige, zuchtend en steunend, en vertel haar hoe de stand van zaken is. Helaas is de lieve schat niet overtuigd van de ernst van mijn weeën, want ik kan haar nog bellen en dat zou niet moeten kunnen wanneer je volop in de weeën zit. Wacht nog maar een uur of twee af en dan kom ik even kijken.
“EEN UUR OF TWEE?!” Dat kan echt niet, onmogelijk. Na mijn lichtelijke paniekaanval besluit ze binnen een half uur bij mij te zijn om te controleren hoe het ervoor staat. Inmiddels is manlief thuis aangekomen en direct naar boven gerend. Ook hij ziet meteen dat dit menens is en dat dit niet lang zal gaan duren.
45 minuten later arriveert de verloskundige
Iedere minuut duurt erg lang wanneer je weeën om de drie minuten hebt. Drie kwartier na mijn telefoontje belt de verloskundige aan, eindelijk! Ik geef aan dat ik zeker weet dat ik er bijna ben en dat ze haar spullen uit de auto kan halen. Ze vertelt dat veel (eerste keer) moeders dit denken, maar dat ze vaak blijven hangen in het eerste gedeelte van de bevalling. Zoals ik eruit zie, zal het vast nog een hele tijd gaan duren.
Toucheren
Een van de minst favoriete momenten tijdens de zwangerschap: een vaginaal toucher. Even voelen hoe het staat met de opening down there, even besluiten hoe lang de pijn nog zal gaan duren. Stiekem ben ik een heel klein beetje bang dat ik teleurgesteld zal worden, dat ik een aansteller ben en dat ik nog maar op die ene centimeter zit.
MAAR NEE! Ik heb BIJNA volledige ontsluiting! Laten we het even kort samenvatten: ik ben ongeveer een uur bezig en dit is mijn eerste kindje! Dit gaat toch veel te snel? Hoort een eerste bevalling geen twaalf uur te duren? Ieder kindje is anders en dit kindje wilt wel heel graag op de wereld komen. De verloskundige licht heel snel de kraamhulp in en rent naar haar auto om alle benodigdheden voor de bevalling te halen.
Kruikjes, alles klaarzetten en ready to go!
Manlief is de laatste weken goed geïnstrueerd en weet dan ook precies wat hij moet doen. De kraamverzorgster is er nog niet, dus er komt veel op hem neer. Kruikjes vullen, kleertjes klaarleggen, emmers pakken enzovoort. Hij is er (gelukkig) maar druk mee! Ondertussen probeer ik persweeën weg te puffen, want die zijn ineens volop aanwezig!
De verloskundige is inmiddels terug en doet een laatste onderzoek. Volledige ontsluiting! Het echte werk kan beginnen en ik ben blij dat het er bijna op zit. Ik mag voorzichtig meepersen, terwijl de verloskundige luistert naar het hartje van ons kindje. Alles gaat goed en na vijf keer persen is het zover: onze prachtige meisje is er!
Geen knip en geen scheur
In één woord: wauw! Wat is er zojuist gebeurd? Van een gezellig dagje met vriendinnen en van alles te doen naar weeën en onze dochter in mijn armen! Geen knip, geen scheur, alles is fantastisch verlopen en ik voel me heel erg gezegend. Door heel veel vriendinnen was ik lichtelijk op de kast gejaagd en ingesteld op een horrorbevalling.
Moet je nog bevallen van je eerste kindje en ben je ontzettend bang? Denk dan aan mijn verhaal en dat het niet altijd horror is! En voor wat betreft dé Gouden Tip om de bevalling op te wekken: ontspan, een stripbeurtje en de Zwangere Marathon!
Relevante artikelen
