Gebroken vliezen zonder weeën : Bevallingsverhalen

Laatste update 22/08/2023 by Nicole

Meestal verloopt een bevalling niet helemaal volgens het boekje. Wanneer de vliezen van een zwangere vrouw breken en ze krijgt binnen 24 uur geen weeën, is het noodzaak om in het ziekenhuis te bevallen. Dit in verband met het risico op infecties. Het volgende verhaal gaat over gebroken vliezen zonder weeën.

Na acht maanden is het zover

Soms weet je het al vroeg: je wilt moeder worden. Bij ons was het na acht maanden proberen dan eindelijk zover. Op Koninginnedag 2012 hebben we in de stad nog lekker een drankje gedaan en gaan we lallend naar huis. Na acht maanden zal het toch niet raak zijn, dacht ik…

1 mei 2012 – Bevallingsverhalen

Ik weet de dag nog goed, 1 mei 2012. Ik was aan het werk in de slagerij en toch voelde het anders. In mijn pauze rijd ik op de fiets naar de Kruidvat om een zwangerschapstest te halen. Aan de ene kant dacht ik: misschien is het niet zo, maar dan wil ik het toch weten.

In de pauze op mijn werk doe ik de test en daar kwam het eerste streepje al. En toen ineens… een tweede streepje! Ik was door het dolle heen! En toch maakte ik mij wel zorgen, want ik had wel erg veel gedronken op Koninginnedag.

Goede zwangerschap en jeuk – Bevallingsverhalen

De zwangerschap verloopt gelukkig goed. Ik heb wel wat last van mijn rug en maagzuur, maar hier had ik van de huisarts omeprazol voor gekregen. Dit werkte goed. In week 37 kreeg ik ineens ontzettende jeuk. Het begon met blaasjes op mijn buik en een dag later op mijn benen. Ik kon er echt niet van slapen en ben nog mentholpoeder gaan halen. Dit werd aangeraden door de verloskundige.

Als je ondertussen al een paar nachten wakker bent en heel je kamer is wit van de mentholpoeder, dan ben je het op den duur wel beu. Hup, terug naar de huisarts. De huisarts gaf mij zalf om te smeren, maar dit hielp helemaal niet.

Controle gynaecoloog en gebroken vliezen

De volgende controle was met 39+3 weken bij de gynaecoloog. Die stelde voor om mij met 39+5 (op 4 januari) in te leiden. Ik kon mijn haren niet eens meer kammen, niet meer douchen en zelfs eten koken deed pijn. De blaasjes zaten ondertussen ook al tussen mijn vingers. Tot op de dag van vandaag weten ze niet wat het is geweest. Ze houden het op zwangerschapsjeuk.

In de nacht van 2 op 3 januari breekt mijn vruchtwater om 1.50 ’s nachts. Een dag voordat ik ingeleid zou worden.

In het ziekenhuis

Eenmaal in het ziekenhuis krijg ik tabletjes ingebracht, omdat mijn baarmoedermond nog niet genoeg opening heeft. Ze zouden kijken wat er zou gebeuren. Een infuus zou anders ingebracht worden met 3 centimeter. De pil is drie keer ingebracht en er is drie keer een CTG gemaakt van een uur lang. Deze registreerde wel wat weeën, maar de weeën waren niet krachtig genoeg om echt voor vooruitgang te zorgen.

6 januari 2013 – Bevallingsverhalen

’s Nachts kon ik niet slapen in verband met harde buiken. Ze hebben mij toen paracetamol gegeven en ik heb toen ongeveer twintig minuten geslapen. Om half vier heb ik weer op de bel gedrukt. Ik had het idee dat er zoveel vruchtwater weg was, dat ik een heel andere buik had, dan voordat ik in slaap viel. Ze hebben een echo en CTG gemaakt, alles was nog goed. Hierna kreeg ik nog een tabletje om te kunnen slapen.

Om 7:00 heb ik nog steeds onregelmatige krampen. Om 9:00 ben ik op de verloskamer en daar bleek dat de krampen wel iets gedaan hadden. Ik had inmiddels 4-5 centimeter ontsluiting. De baby kreeg een draadje in haar hoofdje om de hartslag beter te kunnen monitoren. Ik krijg dan ook weeënopwekkers, omdat ik langdurig gebroken vliezen heb. Ze willen niet meer wachten op mijn lichaam om te zien of het zelf iets gaat doen. Elk half uur doen ze de dosis weeënopwekker omhoog.

Vorderende ontsluiting en weeën

Om 11.10 heb ik 5 centimeter ontsluiting. Om 12.05 zijn de weeën erg pijnlijk, maar nog steeds erg onregelmatig. Ik heb inmiddels pijnstilling gekregen, door middel van een prik in mijn been. Om 13.25 heb ik eindelijk 7-8 centimeter, met heel pijnlijke weeën. Om 14.35 heb ik 9 centimeter ontsluiting en dacht ik: we zijn er bijna!

Lang persen – sterrenkijker!

Om 16.15 mag ik eindelijk meepersen! Ik had gedacht dat de baby er dan snel zou zijn, maar dat had ik echt verkeerd gedacht. Pas om 17.26 is onze dochter geboren. Het persen heeft 1 uur en 10 minuten geduurd en dit was ook duidelijk te zien aan mijn ogen.

Van tevoren hebben ze niet gezien dat onze dochter een sterrenkijker was. Kindjes die als sterrenkijker geboren worden, kijken omhoog in plaats van omlaag. Op die manier krijg je hen er een stuk lastiger uit.

Daar is ze dan, lieve Tess

En daar was ze dan: onze lieve Tess. Ze werd geboren met een gewicht van 4135 gram. Omdat haar temperatuur 38,9 graden was toen zij geboren werd, moest zij gelijk een infuus en naar de kinderafdeling. Zelf had ik ook koorts (39,3), waarschijnlijk ook door de langdurig gebroken vliezen. Tess kreeg antibiotica en op 9 januari mochten wij naar huis. Daar konden wij dan eindelijk genieten van elkaar!

Relevante artikelen