Bevallen met zijn allen | een bijzonder verhaal!

Vandaag lees je een bijzonder verhaal! Oma vertelt over hoe zij de geboorte (en de aanloop daar naartoe) van haar kleinkind heeft meegemaakt. Liefde, saamhorigheid en nog meer liefde zijn passende woorden voor dit bijzondere bevallingsverhaal! Lees snel verder.

Zwanger en een gebroken been

Drie en een half jaar geleden brak de dag aan de de weeën begonnen bij mijn dochter Ghis. Tijdens deze, niet zo soepel verlopende, zwangerschap had zij al een gebroken been opgelopen, waardoor het allemaal iets anders verliep dan verwacht. ’s Nachts begon de bevalling en ’s morgens vroeg werd ik gebeld of ik wilde komen.

Naar het ziekenhuis

Samen met Ghis haar schoonmoeder zou ik haar bijstaan tijdens de bevalling, die vooralsnog gewoon thuis zou gaan plaatsvinden. Ghis is een pittige tante en geeft niet snel. Toch werd de beslissing genomen om naar het ziekenhuis te gaan, in verband met de steeds heftiger wordende weeën en geen ontsluiting.

Dit leverde de nodige problemen op, want we moesten nog een half uur rijden voordat we in het ziekenhuis zouden zijn. Mijn man kwam met zijn auto, omdat Ghis haar schoonvader een tweepersoons-autobus heeft. We besloten Ghis achterin te zetten en ik ging naast haar zitten. Mijn schoonzoon reed voorop.

Ghis haar schoonmoeder zou thuis nog wat dingen regelen en er werd afgesproken dat zij later opgehaald zou worden. De rit naar het ziekenhuis was er één voor in een film. Leuk om nog eens in een herhaling te zien, maar niet iets wat je nog een keer wilt meemaken.

Minimale ontsluiting

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis bleek dat Ghis, ondanks de weeënstorm, nog maar minimale ontsluiting had. Er werd besloten om pijnstilling via een spuit te geven en verder was het even volhouden. Mijn man ondersteunde zijn dochter regelmatig, net als haar man. Gelukkig, want ik kon haar fysiek niet steunen.

Door haar gebroken been kon zij niet zelfstandig rondjes lopen, wat alles alleen maar nog gecompliceerder maakte.

Nog meer bezoek…

Het ziekenhuis is gelegen in de stad waar mijn oudste dochter, Ghis haar zus, woont. Ze hebben een heel goed contact en Ghis wilde nu heel graag haar zus bij zich. Dus… Haar zus kwam samen met haar man naar het ziekenhuis. Het werd ondertussen een hele familiereünie.

Zus aan de ene kant, moeder aan de andere kant en om de beurt één van de inmiddels drie mannen om Ghis te ondersteunen. Uiteindelijk ging het niet meer en kreeg ze een middel om de weeën te remmen. Ook mocht ze niet meer rond hobbelen. Ze wilde wel graag dat we allemaal bij haar zouden blijven en dat hadden we natuurlijk ook gedaan.

Ze was nogal “groggy” van de pijnstilling en de weeënremmers en vond dat ze iedereen nodig had. Tot grote verbazing van het ziekenhuispersoneel.

Het kan nog drukker…

En toen werd het nog drukker. Mijn zoon, Ghis haar broer, had inmiddels de schoonmoeder opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht. Die kwamen er dus ook bij.

De kamer was groot genoeg om elkaar en het personeel netjes de ruimte te geven, maar er kroop af en toe een vergelijking met het kerstverhaal omhoog. Al waren dat dan een os, ezel en wat schapen. Dit alles heeft tot ongeveer middernacht geduurd en toen kon de bevalling uiteindelijk echt beginnen!

Tijd om te bevallen met zijn allen

Ghis had ondersteuning nodig bij het omhoog houden van haar gebroken been, wat haar vader voor haar deed. Haar man stond aan de ene kant en haar schoonmoeder stond naast haar aan de andere kant.

Zelf stond ik met mijn camera in de aanslag om het kleine wonder als eerste te begroeten en dit moment voor eeuwig vast te leggen. Ghis haar zus, broer en zwager stonden netjes op wat afstand het geheel te volgen.

Familieuitje en een Surinaamse maaltijd

Het was werkelijk heel bijzonder om dit als familie te doen, maar toch niet direct als familieuitje aan te raden. Vlak na de geboorte kwam Ghis haar schoonzus met een heerlijke Surinaamse maaltijd. Tot die tijd had namelijk niemand nog iets gegeten.

Rond een uur of twee ’s nachts rook de hele afdeling naar lekker eten. Zelfs een paar zusters aten een broodje mee. Het was nog een lange tijd een leuk verhaal op de afdeling én in de familie.

Nog een keer bevallen met zijn allen?

Momenteel is mijn dochter in verwachting van de tweede. Gelukkig verloopt deze zwangerschap een stuk beter dan de eerste. Samen met haar man heeft ze zich voorgenomen om deze bevalling met zijn tweetjes te doen. En anders misschien met haar zus erbij. Niet alleen in verband met corona, maar ook omdat één spectaculair familieverhaal wel voldoende is.

Een goed voornemen, maar je weet nooit hoe een bolletje rolt (-;

>> Terug naar bevallingsverhalen

Relevante artikelen